کیمیاگر

چه قدر شبیه هالیوود است

مثلا لالالند

و حتی فانتزی تر

 

شبیه ذکر ، بارها و بارها «افسانه ی شخصی» را تکرار می کند
انگار که کلید عالم  است
بارها می گوید اگر سربی طلا شود مابقی هم بهره مند خواهند شد.

راست است؟
شاید بیشتر، راهی است برای اینکه «افسانه ی جمعی» مان را فراموش کنیم.

 

در مدرسه از بچه ها می پرسم چرا میخواهید به خارج بروید؟

معمولا جواب می شنوم که برگردیم تا مملکت بسازیم

و وقتی می پرسم می دانید از ده هزارنفری که سالانه به آمریکا مهاجرت می کنند چند تکنفر بر میگردد؟

با تعجب نگاهم می کنند که چرا «افسانه ی شخصی» مان را تخریب می کنی؟

نمی دونم چرا نمیشه بهشون گفت که چون  یک افسانه ی جمعی داریم که فقط مال این جغرافیاست.